
Deze week liep ik 's avonds over de camping, in het maanlicht, te genieten van de natuur, de stilte. Mijn aandacht werd getrokken naar een prachtige grote boom. De schors voelde warm en sterk. Geboeid keek ik omhoog, maar het was alsof de boom mijn aandacht naar beneden trok en zei: “mijn echte kracht zit hem niet in wat je ziet”.
Gefascineerd keek ik naar de grond, waaronder het grote netwerk van wortels zich moest bevinden. Hoeveel belangrijker is dat voor de kracht en de glorie van de boom. De voeding om tot bloei te komen, de beweging vanuit het onzichtbare, vanuit de diepere lagen. Ik voelde me sterk verbonden met alles. Voelde het in mijn botten, in mijn cellen, tot in mijn kern van mijn eigen ik. het maakte me nederig en dankbaar.
Ik besefte weer dat bij ons mensen het net zo werkt als bij de boom…
Onze ware kracht zit hem niet in fysieke spierkracht, in ons denken of in onze ontwikkeling en kennis. Onze kracht zit hem in hoe goed we verbonden zijn met onszelf. Hoe goed we IN onszelf aanwezig zijn. Hoe de beweging in ons verloopt...
En de volgende lessen Bewegen met Innerkracht begonnen als een zaadje dat gevoed wordt te groeien.
Een prachtige flow, een logica en eenvoud. Zoo natuurlijk, zoo aardend en zoo menselijk. Krachtig en verbonden.
Met het beeld van de boom ga ik slapen.
Dromen van mijn wortelstelsel, ergens diep in mij, in mijn cellen, mijn moleculen, mijn bron van Bewust Zijn.
Leven… bestaat er iets wondervoller dan dat?
De lessen 'Bewegen met Innerkracht' zijn een combinatie van Feldenkrais, Tai Chi en meditatie.
Ze worden gegeven in losse lessen van 1,5 uur in Doetinchem
lees meer

Een bekende tekst over de goddelijke vonk
De oude goden beraadslaagden over de vraag waar ze de 'Grote Kracht van het Universum' zouden verstoppen ten einde te voorkomen dat de mens in zijn onwetendheid haar zou vinden en vernietigen.
Een van de goden zei:'Laten we haar op de hoogste bergtop verstoppen.' Maar de goden kwamen tot het inzicht dat de mens de hoogste berg zou beklimmen om haar daar te zoeken.
'We moeten haar op de bodem van de zee leggen,' zei een ander en wederom kwamen ze gezamenlijk tot de conclusie dat de mens tot in de diepten van de zee zou doordringen om haar daar te zoeken.
'Ik weet wat we moeten doen,' zei na enige tijd de allerwijste onder hen, 'We verstoppen de Grote Kracht van het Universum in de mens zelf. Wie erop komt haar in zijn eigen hart te zoeken, die is het waard haar te ontvangen en zich aan haar te sterken.'
En ze verstopten de grote Kracht van het Universum in de mens zelf en daar ligt ze nog steeds te wachten om zich te kunnen openbaren aan een ieder die haar serieus zoekt en weet hoe hij dit kleinood moet bewaren en waarderen.
Reactie plaatsen
Reacties